افرادی که جز لم دادن جلوی تلویزیون و کار کردن با موبایل و لپ تاپ فعالیت بدنی دیگری ندارند، در معرض خطر ابتلا به جنون و روان پریشی قرار دارند.
این روزها دلایل بیشماری برای ورزش کردن وجود دارد. تحقیقات گسترده و جامع صورت گرفته بر ١۶٠٠ کانادایی در طول بیش از ۵ سال نشان می دهد، افراد میانسالی که بی وقفه گوشه ای می نشینند و فعالیت بدنی خاصی ندارند، بیش از سایرین در معرض خطر ابتلا به جنون و دیوانگی قرار دارند. یافته های حاصل از این مطالعات در مجله بیماری آلزایمر به چاپ رسید و ناگفته های جدیدی را در مورد ارتباط جنون و خصوصیات ژنتیکی و سبک زندگی افراد برملا کرده است.
محققانی که در پروژه سن و سلامت کانادایی ها دخیل بودند، به این مهم دست یافتند که وجود آپلی پروتئین نوع E در ژن فرد، احتمال ابتلای او را به دیوانگی چند برابر می کند، عدم فعالیت بدنی و بی تحرکی بیش از حد نیز تأثیر مشابهی بر روی انسان ها خواهد داشت.
جنیفر هیسز، دستیار پروفسور دانشکده حرکت شناسی بدن در دانشگاه مک مستر و دستیار مؤلف این مقاله می گوید؛ نکته مهم اینجاست که نداشتن تحرک و فعالیت بدنی می تواند ژن های سالم افراد را تحت تأثیر قرار دهد تا آنها دیگر قادر به حفاظت از شما در برابر بیماری ها نباشند. با توجه به این که اغلب افراد از حیث ژنتیکی در معرض خطر ابتلا به جنون نیستند، ورزش کردن می تواند یک اقدام پیشگیرانه عالی و مؤثر باشد.
در سرتاسر دنیا 47.5 میلیون نفر با جنون دست و پنجه نرم می کنند. این رقم تا سال 2050 به 115.4 میلیون نفر می رسد. با توجه به این که هیچ درمان شناخته شده و مؤثری برای این بیماری وجود ندارد، ضرورت ایجاب می کند به کشف و شناسایی آن دسته از عادت های زندگی روزمره بپردازیم که احتمال ابتلا به دیوانگی را افزایش می دهد و با تغییر دادن این عادت ها به جنگ این بیماری برویم.
پارمیندر راینا، دستیار پروفسور بخش تأثیرات و شواهد سلامتی در دانشگاه مک مستر و دستیار مؤلف این مقاله می گوید؛ سن عاملی کلیدی و مهم در ابتلا به جنون است اما روز به روز بر شمار تحقیقاتی که از ارتباط میان عوامل ژنتیکی و سبک زندگی افراد پرده بر می دارند، افزوده می شود.
تحقیق حاضر نشان می دهد، ورزش می تواند ریسک ابتلا به جنون در افرادی که به صورت ژنتیکی آلپوپروتئین ندارند، به میزان قابل ملاحظه ای کاهش دهد. گرچه برای تکمیل این نظریه از چشم انداز سلامت عمومی به تحقیقات بیشتری نیاز است. باربارا فنسی، دکتر دانشگاه مک مستر و سر مؤلف این تحقیق می گوید؛ با در پیش گرفتن یک زندگی فعال و سرشار از تحرک، بازدهی و کارآیی مغز افزایش می یابد. اما صادقانه بگویم، اگر روانشناسی از من بپرسد، برای کاهش ریسک جنون در بیماران چه نوع ورزشی را تجویز می کنید، جوابی جز “نمی دانم” ندارم !
ورزش مناسب براى لاغرشدن چیست؟
ورزشى که هوازى باشه، هرروز انجام بشه، بیش ازنیم ساعت طول بکشه (در٢٠ دقیقه اول ورزش بدن از ذخایر نشاسته استفاده میکنه وبعداز ٢٠دقیقه اگر ورزش ادامه پیدا کنه، بدن از ذخایر چربى برداشت خواهد کرد)
کسانى که امکان ورزش منظم روزانه ندارند، مى توانند یک روز در هفته به مدت ١۵٠ دقیقه یا ٢/۵ ساعت ورزش کنند، این کار به اندازه نیم ساعت ورزش روزانه براى سلامتى و داشتن اندام متناسب، مفید است.
البته ورزش مؤثر ورزشى است که ضربان قلب به عدد (سن فرد – ٢٢٠) برسد مثلاً در یک فرد ٣٠ ساله که از نظر قلب و عروق سالم است، ضربان قلب باید به (٣٠-٢٢٠) یعنى ١٩٠ بار در دقیقه برسد و در طول فعالیت ورزشى در این محدوده حفظ شود.