میکروپیگمنتیشن پزشکی (Medical Micropigmentation) چیست؟
میکروپیگمنتیشن، که به عنوان آرایش دائمی یا تاتوی پزشکی نیز شناخته می شود، یک روش درمانی و زیبایی محسوب می شود. از میکروپیگمنتیشن در صورت برای بهبود فرم و ایجاد تناسب و زیبایی ابرو، مژه، پلک (به عنوان خط چشم) و لب استفاده می شود. همچنین این روش برای درمان جای زخم یا اسکار جراحی، اصلاح رنگ پوست در بیماریهای پوستی و شبیه سازی موی سر استفاده می شود. در واقع میکروپیگمنتیشن یک روش نوآورانه است که مردان و زنان را قادر می سازد تا از طریق وارد کردن رنگدانه سازگار با بدن انسان به داخل پوست، شکل و رنگ بعضی از اجزای صورت مثل ابروها، لب ها، چشم ها را اصلاح کرد. این درمان ماندگاری بالایی دارد و یک روش مناسب برای کمک به بازیابی اعتماد به نفس و ظاهر افرادی که به هر دلیل دچار ریزش و کاهش تراکم مو شده اند از جمله بیماران مبتلا به آلوپسی (یک اختلال خود ایمنی ) و بیماران شیمی درمانی و… شده اند، می باشد.
میکروپیگمنتیشن چگونه انجام می شود؟
میکروپیگمنتیشن یک روش غیرتهاجمی است و به همین دلیل نیازی به بیهوشی ندارد و در مطب بصورت سرپایی انجام می شود. میکروپیگمنتیشن با استفاده از بیحسی موضعی و توسط یک دستگاه مخصوص انجام می شود که داراری چندین نیدل بسیار ربز است و رنگ از طریق آنها بصورت مکانیکی به لایه میانی پوست (درم) تزریق می شود. رنگی که در این روش استفاده می شود عموماً از رنگدانه های معدنی و ضد آلرژی است. مدت زمان انجام این روش باتوجه به ناحیه ی مورد نظر و پیچیدگی تکنیک مورد استفاده می تواند از نبم ساعت تا چند ساعت طول بکشد.
بعد از انجام میکروپیگمنتیشن، ممکن است بیمار دچار ورم مختصر در ناحیه تحت درمان شود که با قراردادن یخ و استفاده از داروی ضد التهاب ، برطرف می شود. بلافاصله پس از انجام میکروپیگمنتیشن ممکن است، پوست ناحیه تحت درمان تیره تر به نظر برسد اما پس از چند روز به تدریج کم رنگ شده و حالت کاملاً طبیعی پیدا می کند. معمولا” یک ماه بعد یک جلسه ترمیم انجام می شود . البته بستگی به خصوصیات پوست ، کیفیت رنگ استفاده شده و تکنیک انجام میکروپیگمنتیشن ؛ دوام رنگدانه ها بین یک تا پنج سال متغیر است.
چه کسانی کاندید انجام میکروپیگمنتیشن هستند؟
هر فردی (زن یا مرد) می تواند میکروپیگمنتیشن را انجام دهد. اما انجام روش برای برخی از افراد بیشتر توصیه می شود:
- افرادی که به دلیل لرزش دست یا ناتوانی؛ نمی توانند آرایش کنند: مانند آرتروز شدید، مولتیپل اسکلروزیس (MS) یا بیماری پارکینسون
- وجود جای زخم روی پوست
- اصلاح شکاف لب (لب شکری)
- کسانی که دچار ریزش موهای ابرو یا زخم داخل ابرو شده اند
- برای استتار بعضی از انواع لک های پوستی مثل بیماری برص یا ویتیلیگو (لک های سفید ناشی از واکنش خودایمنی بدن و تخریب رنگدانه های طبیعی پوست)
- برای بازسازی آرئول (هاله قهوه ای رنگ نوک پستان) پس از جراحی سینه یا شیمی درمانی
- کسانی که به لوازم آرایش حساسیت دارند و نمی توانند یا نمی خواهند از لوازم آرایش استفاده کنند
- کسانی که به علت طاسی مردانه یا زنانه دچار کاهش تراکم موی سر شده اند.
روش های میکروپیگمنتیشن می توانند به دلایل کاملاً شخصی نیز استفاده شوند، مانند:
- عدم تمایل به انجام آرایش روزانه
- داشتن ابروها یا مژه هایی با ظاهر بهتر
- داشتن لب هایی با رنگ بهتر
- ترمیم جای زخم ها
خطرات میکروپیگمنتیشن چیست؟ آیا این روش درمانی بی خطر است؟
میکروپیگمنتیشن مانند سایر روش های درمانی می تواند با عوارض جانبی همراه باشد از جمله:
- عفونت: استفاده از سوزن های غیراستریل یا چند بار مصرف می تواند باعث انتقال بیماری های عفونی مثل هپاتیت، ایدز و عفونت های باکتریایی و قارچی شود. لازمست برای انجام میکروپیگمنتیشن از کارتریج های یک بار مصرف (مخصوص هر بیمار) که از برگشت خون به داخل دستگاه جلوگیری می کنند و در مطب و زیرنظر پزشک انجام شود (در مقایسه با آرایشگاه ها و یا مکان های غیرمجاز) تا الزامات یک کار درمانی بطور کامل رعایت و خطر انتقال عفونت به حداقل برسد..
- واکنش آلرژیک: در موارد نادر ممکن است فرد به رنگدانه ی مورد استفاده در میکروپیگمنتیشن، حساسیت نشان دهد و باعث شود تا در اطراف ذرات رنگدانه، برجستگی (گرانولوم) ایجاد شود. استفاده از رنگ های پزشکی و دارای تأییدیه سازمان غذا و دارو خطر واکنش های آلرژیک را به حداقل می رساند.
- عوارض چشمی: گاهی روش های میکروپیگمنتیشن که در اطراف چشم انجام می شوند، می توانند منجر به از دست دادن مژه ها، آسیب شدید پلک، پوسته پوسته شدن و اکتروپیون (برگشت پلک به بیرون ) شود.
عوارض MRI: برخی گزارش ها در مورد تداخل رنگدانه های جوهر تاتو با کیفیت اسکن MRI (تصویربرداری تشدید مغناطیسی) گزارش شده است.
ثبت ديدگاه